Vandaag op Pinterest een nieuw bord aangemaakt van Toon Hermans. Met Toon ben ik opgegroeid, thuis hadden wij grammafoonplaten van hem en die werden vaak gedraaid. Ik ken nog steeds veel liedjes van die tijd. Het liedje Lente me uit 1993 is één van mijn lievelingsliedjes. Zijn gedichten vind ik nog steeds inspirerend. Kort maar krachtig en het raakt je. Ook de woordspelingen in zijn gedichtjes zijn vaak subliem gevonden. Een vorbeeld is de mug.
De mug
Ik plaag Marie
ik treiter Mientje
ik pest Sophie
en ik sar Dientje
De conferences in zijn shows zijn een mix van anekdoktes van vroeger of mensen imiteren. Dat bleef leuk, mensen werden niet voor gek gezet, Toon Hermans werd nooit grof en beledigde nooit iemand. Zijn timing was geweldig en de pretlichtjes in zijn ogen heerlijk. Gelukkig heb ik ook eens een show van hem bijgewoond. Dat was in Kunstmin in Dordrecht en volgens mij in 1987 of 1988.
Een veelzijdig man want naast het zingen, optreden en bezig zijn met taal, schilderde en tekende Toon ook. Wat ik erg in hem bewonder is dat Toon ondanks alle tegenslagen, bleef geloven in het leven en de liefde. Hij was open over zijn eigen leven en zijn depressie. En ook over de dood van zijn vrouw Rietje praat hij zeer openhartig. Een man die zegt wat hij voelt en denkt. Recht uit het hart.
Nu met Sonos kan ik weer heel wat albums terug luisteren. Vanavond ging de televisie uit en sonos met Toon aan en heb ik geprobeerd hem na te tekenen. Toon, mijn held!
