Ik ben nog aan het werk achter in het kantoor maar hoor al geroezemoes. In de bieb druppelen de mensen binnen. Rond 19.45 uur ga ik eens kijken. Ik maak een praatje met Anthoni Fierloos van boekhandel Paard van Troje, medeorganisator van deze uitverkochte avond, en vraag of Griet al binnen is. Dat is ze nog niet, de afspraak is dat ze er om 19.50 uur zal zijn. Precies op tijd komt ze binnen. Collega Mirjam begroet haar en komt Anthoni voorstellen. Ik geef haar ook een hand. Een fijne handdruk van een kleine pittige vrouw. Ze komt ongeveer tot mijn schouder. Ik voel me een reus. Al snel ontstaat er een ongedwongen gesprek. Om 20 uur introduceert Mirjam de schrijfster. Griet pakt de microfoon, begint de praten en het publiek hangt aan haar lippen. Ze praat makkelijk, mooi en duidelijk. Het gaat over schaamte, over bagage en over alles wat er onder je tapijt ligt. Indruk maakt haar tekst: Laten we stoppen met ons te schamen. Wie wil en durft kan eigenlijk ontzettend veel. Ik moet het noteren. En natuurlijk mag de tekst Laten we durven die ze schreef na de aanslagen in Brussel niet ontbreken.
In de pauze haal ik mijn eigen boek "Gij nu" en laat ik het als een van de laatste bezoekers signeren. Griet schrijft er iets persoonlijks in. Dat is bijzonder, dat doet ze namelijk bij iedereen. Na de pauze worden vragen gesteld aan de schrijfster. Ze reageert eerlijk, oprecht, de antwoorden rollen haar mond uit. Alleen bij de vraag: "Wat doet succes met je?" daar moet ze even over nadenken. Om 22 uur bedankt Anthoni Griet en geeft haar een Zeeuws (boeken)geschenk. Hilarisch is haar eind verhaal dat ze het leuk vindt om cadeautjes te krijgen maar zoveel krijgt dat ze op een gegeven moment er achter kwam dat het nog leuker is te geven. Toen ze nog niet zo heel bekend was, ging ze een dag na een optreden de straat op en vroeg aan een wildvreemde of hij van drop hield. Zo ja dan kreeg die man haar cadeau. Er kwamen mooie gesprekken uit, mensen begonnen hun levensverhaal te vertellen, werden boos, barsten in tranen uit, omhelsden haar en ga zo maar door. Nu ze bekender is doet ze dat niet meer maar geeft ze haar cadeau aan iemand in het publiek. Vanavond is dat voor de mevrouw van 80 die Griet aangeklampt had en verteld had dat ze pas weer de liefde heeft gevonden. Dat verhaal gaf Griet hoop voor de toekomst. Een mooie afsluiting van de avond en Nico heel erg bedankt voor de foto. Ik koester hem!
De drie boekquotes uit haar boeken: